سنگنوردی

سنگنوردی

تصور بالا رفتن از دیوارهای سنگی شاید خیلی سخت باشد ولی عجیب تر این است، کسانی که درگیر آن میشوند نمی توانند آن را رها کنند. کاری بسیار هیجان انگیز و برخلاف ظاهر آن کم خطر است.

 در صورتی که این کار به صورت اصولی و درست و با استفاده از تجهیزات مناسب انجام شود باعث تقویت قوای ذهنی شخص نیز می شود. یک سنگنورد باید همیشه حضور ذهن بالا و دقت کافی در حرکت خود داشته باشد تا بتواند مسیرهای درست را تشخیص دهد و این باعث می شود تا در دیگر مسایل زندگی نیز بدین گونه رفتار کند. یکی دیگر از امتیازات دانستن این فن، آن است که فرد را قادر می سازد تا به مکان هایی در طبیعت برسد که به طریق دیگری نمی توان به آنجا رسید.

در سالهای ۱۹۶۰ م در انگلستان به دلیل کمبود مسیرهای سنگنوردی، دیواره های مصنوعی ابداع گردید. تا امروزه که سنگنوردی سالنی از شاخه های رایج سنگنوردی است که به ویژه برای آموزش در مدارس و پارکها مورد استفاده قرار می گیرد. توصیه میشود نوجونان در سالن های سنگنوردی به این ورزش بپردازند تا علاوه بر تقویت قوای جسمانی خود از نظر فکری نیز تقویت شوند. این دیواره ها در دو صورت دیواره های ساده برای مبتدیان وو برج هایی برای افراد حرفه ای در نظر گرفته می شود.

سنگنوردی به سبب نیاز به تجهیزات مناسب دور زمانی نیست که به عنوان یک ورزش، راه خود را باز کرده است از همان سالهای آغاز قرن بیستم به صورت حرفه ای در آمریکا و اروپا رواج یافت. سنگنوردی داخل سالن نزدیک به سه دهه است که در ایران رواج یافته است.

رشته های مختلف سنگنوردی

دیواره نوردی: صعود به دیواره های طبیعی بلند که معمولا بیش از ی ک روز زمان لازم دارد و این کار با استفاده از ابزار گذاری در دیواره صورت می گیرد و شخص با حمایت طناب به بالا صعود می کند.

سنگ نوردی اسپرت: صعودهای کوتاه (میانگین ۲۵ متر) با حمایت طناب از زمین، که صعود کننده تنها به توان بدنی خود متکی می باشد

بولدرینگ: صعودی کوتاه ولی با تکنیک و مهارت بسیار بالا. مسیرها معمولا در حدود ۱۵ متر است ولی این کار بدون حمایت طناب و با استفاده از تشکهای محافظ صورت می گیرد.

سنگ نوردی سالن سنگ نوردی سالنی نیز خود شامل چند رشته مختلف می باشد:

سرطناب: عمده ترین رشته ی سنگنوردی سالنی است. در این رشته فرد مسیری روی دیواره بلند را صعود می کند و در حین صعود، طناب متصل به هارنس (صندلی صعود) را یک به یک در حمایت های میانی (اسلینک) می اندازد. امتیاز فرد با تعداد گیره هایی که گرفته است

سرعت: در رشته ی سرعت، فرد مسیر سرعت استاندارد تعیین شده توسط فدراسیون جهانی روی دیوارهی ۱۵ متری را با حمایت از بالا به س رعت صعود می کند. رکورد جهانی در قسمت مردان در حال حاضر ۶ . ۲۶ ثانیه است.

بولدرینگ: همانند بولدرینگ طبیعی، فرد مسیرهای کوتاه و مهارتی را روی دیواره صعود می کند. حمایت با طناب انجام نمی شود و صعود کننده روی تشک می افتد. در رقابت های بولدرینگ، بر خلاف سرطناب، فرد می تواند بیشتر از یک تلاش روی مسیر داشته باشد. امتیاز فرد با تعداد مسیرهای کامل شده و تعداد تلاش های لازم مشخص می شود

محل های مناسب سنگنوردی طبیعی در ایران:

از مهمترین دیواره های ایران می توان به موارد زیر اشاره نمود: بیستون – کرمانشاه (۱۲۰۰ متر)، یافته – لرستان (۸۵۰ متر)، علم کوه – مازندران (۴۵۰ متر)، دیواره غربی – مازندران (۴۰۰متر)، آزاد کوه – مازندران (۴۰۰ متر)، غربی قاش مستان – کهکیلویه و بویر احمد (۴۰۰ متر)، شاخک – مازندران (۳۵۰ متر) و … شاید یکی از جالب ترین مناطق برای سنگنوردی بند یخچال باشد. این منطقه در مسیر دربند در شمال تهران قرار دارد. افراد بسیاری برای کوه پیمایی از این مسیر عبور می کنند ولی کمتر کسی از وجود چنین منطقه ای آگاهی دارد. با ورود به آنجا با خیل علاقمندان به سنگنوردی رو به رو خواهید شد که از هر سنگی آویزان هستند. معمولا سنگها همگی اسم خاص خود را دارند و معمولا نام کسی بروی آن است که از روی س نگ افتاده و فوت کرده است مانند سنگ مریم یا کلاهک آلبرت سنگنوردی در ایران زیر نظر فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی میباشد.

نزدیک به دو دهه است که تیم ملی سنگنوردی تشکیل شده و در ۷ رده سنی بسته به آمادگی تیم، در مسابقات شرکت می کنند. البته لازم به ذکر است که مسابقات تنها در سالن اجرا میشوند و در ایران در محیط های طبیعی مسابقات سنگنوردی انجام نمی شود.
انجام این ورزش در سالن از نظر شرایط ایمنی مطمئن تر از طبیعت بوده و در این سه دهه رشد چشمگیری را نیز داشته است.در ایران در حدود ۳۰۰ دیواره در داخل سالن وجود دارد و البته دیواره های غیر حرفه ای تر و‌مبتدی تر بسیاری نیز در پارک ها و برخی مدارس نیز وجود دارد.